قصيدة للاستاذ azer

[color=red][size=24][center] Em digirîn



Ji bo:Ehmed kaya …û her em digirîn!!


Em digirîn,
û vêdikevin şevên me
di pêsîra bagokê de
ji hejariyê.
Çiyayên têrnebûyî
ji bîna sîngên me,
bi tiliyên me şîn dikin koçeriyê.
Em digirîn
û êzinga rojê ye hêsirên me,
li çavên me mukur tên
rengên dîmenetiyê.
Li jor jî digirî Xweda
bi ser bînayiyên xwe de.
Tu li evîndariya xwe siwarî
û diçimînê serê tenêtiyê.


Digirîn û tîrojê
li derdora xwe diçînin
riyin behetî ji wêrekiyê.
Li wê derê kişandibû
qelûna temenê te
bavê riswa kiribûn
kevne salên xwedîtiyê.
Li wir tu hînî girî kirî,
û li bedena te kişandin
heskirina rêwîtiyê.
Li vir jî bigiriye yara min û,
kolanan ji riwê min dimale
bi wê xweziyê.
Li ser tîbûna sibehin
weşiyayî bi azariyê.
Diterpile li bêrîkirinên xwe
min ber bi rindiya giriyê te ve dibe
hilçenîna bêdengiyê.
Em digirîn û me bêriya deng û
giriyê xwe kiriye
heta dawiyê.


Helbest:Silêman azer

مشكور اخي على القصيدة الرائعه

مشور اخي بافي شيرو لتلك القصيدة الرائعة بمعانيها
احسنت الاختيار اخي
تحياتي لك وللشاعر سليمان ازر